Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Τέχνη



Δεν είναι μαθηματικά.
Δεν είναι πυρηνική φυσική.
Είσαι Εσύ.

Δεν ξέρω αν η πραγματική έκφραση μπορεί να γίνει αντιληπτή την περίοδο που παράγεται ή αν είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες δεκαετίες. Δεν έχω απάντηση και δεν με πολύ νοιάζει να σου πω την αλήθεια.

Εγώ αυτό που θέλω είναι να βγάζω κάποια πράγματα από τον εαυτό μου προς τα έξω και επειδή είναι πολυμορφικά, τα λέω με λέξεις, με μουσική, με εικόνες και video. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν και ασχολούνται με ένα αντικείμενο π.χ μόνο την ερμηνεία ή μόνο την εικόνα κλπ. 

Μπορεί και να είναι τυχεροί που μέσα από ένα και μοναδικό πράγμα καταφέρνουν να εκφράσουν ολόκληρο τον εαυτό τους [ίσως να βρήκαν κάτι που μου διαφεύγει] ή μπορεί και να μην έχουν κοιτάξει πιο βαθιά τους. Μόνο οι ίδιοι ξέρουν.

Σίγουρα ο καθένας γνωρίζει, πολύ καλά, πόσο αληθινά μίλησε μέσα στο έργο του και σίγουρα υπάρχουν γάτοι που αντιλαμβάνονται την ειλικρίνεια ανάμεσα στις γραμμές. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. 

[ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που έμαθε να πηδάει]. 

Το θέμα είναι, ότι αυτό που ορίζεται κοινά ως τέχνη 
είναι μια πούτσα και μισή.

Όταν κάποιος έρθει και μου πει "κάνω τέχνη" τότε αμέσως αντιλαμβάνομαι ότι έχει βρει μια καλή δικαιολογία για να κρυφτεί από τον εαυτό του. Μια ταμπέλα. Όταν μιλάς για τον όρο τέχνη και λες πως πρέπει να γίνεται και ποια είναι η σωστή μέθοδος και γιατί έτσι και γιατί αλλιώς τότε δικέ μου, δεν είσαι τίποτα παραπάνω από έναν ειδικευμένο εργάτη στην εταιρία ΤΕΧΝΗ Α.Ε.  Τότε λοιπόν σε ονομάζουν καλλιτέχνη και καβάλα στο κουφάρι σου ανεμίζεις τη σημαία παρωχημένων εννοιών αναπαράγοντας τη σκατίλα του μηχανισμού.  

Όποιος βροντοφωνάζει ότι είναι καλλιτέχνης στάνταρ δεν το πιστεύει ή απλά θέλει να μπει σε κάποια τρύπα και αντί να πει θέλω να γαμηθούμε, λέει "είμαι καλλιτέχνης".


Ζήσε και γάμα την τέχνη.
Απλά τα πράγματα. 
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή για το πως θα εκφραστείς.

Εμπιστέψου τον εαυτό σου και σπάσε τη ρουτίνα σου. Μίλα στα δέντρα ή πιες ότι πίνεται. Κάνε ότι λειτουργεί μέσα σου για να φτάσεις στα κρυφά σημεία σου, εκείνα που σε ελεγχουν από πίσω γιατί φοβούνται να βγουν μπροστά σου. Κανε αυτοκριτικές, άσε τις σκέψεις να κυριεύσουν το μυαλό σου, αν θυμώσεις δείξε το και αν νιώσεις στοργή κάντο και πάλι, δείξε το. Φούσκωσε το στέρνο με δυνατά συναισθήματα και λίγο πριν τα τινάξεις, άνοιξε το στόμα σου και πες τα όλα όπως ακριβώς σου ήρθαν. 

Άστα να φύγουν, μοίρασε τα και μετά τραβήξου. Νιώσε τα κομμάτια σου και δέξου τα όπως είναι. Αν σε χαλάνε βρες τον τρόπο και αγάπησέ τα. Αν τα γουστάρεις καλή φάση. 

Αλλά μην το λες τέχνη αυτό. 
Αυτό είσαι εσύ φίλε. 

Είναι η ζωή σου, οι σκέψεις σου, οι φοβίες σου και τα θέλω σου. Αυτά να βγάζεις προς τα έξω. Φάλτσαρε αν εκεί σε πάει και μη σκέφτεσαι πως θα ακουστείς.  

Μόνο έτσι θα σώσεις τον μέσα σου μπόμπιρα και μόνο έτσι θα έχεις καταφέρει κάτι πραγματικά. Αυτό είναι το μοναδικό δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Τον μοναδικό φίλο που θα πεθάνετε παρέα και μιλάω για τον εαυτό σου και όχι την πάρτη σου, αν με εννοείς(;!)

Όλοι οι άλλοι τρόποι είναι βιτρίνα για αυτό το γαμημένο πραγματάκι που λέμε αποδοχή. 

Ναι χρειάζεται και η αποδοχή, είμαστε άνθρωποι άρα κοινωνικά όντα. Όταν όμως η αποδοχή υπερβαίνει την προσωπική έκφραση, τότε γίνεσαι οι άλλοι και μιλάς για την τέχνη σαν κάτι μεγάλο κι έξω από σένα. Τότε δέχεσαι τα εργαστήρια ελευθέρων σπουδών που σου διδάσκουν πως να γράφεις στίχους, πως να σκέφτεσαι πως να γαμάς και να κλάνεις και τότε εξυπηρετείς αυτό που λένε Τέχνη. Και πραγματικά δικέ μου όταν εξυπηρετήσεις κάτι στη ζωή σου, που αυτό πρέπει να σε εξυπηρετεί...είσαι σκλάβος. 

Μη μιλάς λοιπόν για τέχνη.
Μίλα για σένα.
Πες για τα πακέτα σου 
τις καύλες σου 
και όλα όσα γουστάρεις.

Γάμα την τέχνη.
Εσύ είσαι.

Τέρμα οι δικαιολογίες.
Δεν χρειαζόμαστε άλλους καλλιτέχνες.
Ανθρώπους θέλουμε που να μιλάνε ειλικρινά για όσα είδαν 
με σεβασμό στην πορεία τους και στη ζωή ολόκληρη.

Γιατί δικιέ μου αν σέβεσαι τη ζωή 
τότε σέβεσαι και εσένα και τον δίπλα.



Απλά τα πράγματα.











from sigmataf

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου